Πόλεμος

με την ιδια σου την ψυχη, να μην ξερεις τι συμβαινει, ξερεις οτι κατι παει στραβα αφου εισαι σκατα, πολεμος περιεργος, ποναει και τσουζει ασχημα, μια ψιλοκαλα, μια σκατα και να πολεμας με τα σκατα, μαυριλα μεσα σου χωρις λογο, για καποια ωρα τιποτα δεν εχει νοημα, ολα ειναι μηδεν, για λιγη ωρα δεν εχει τιποτα σημασια μονο το γιατι εισαι χαλια, και να μην ξερεις γιατι, ολα ειναι περιεργα, ξαφνικα ολοι ειναι ασχημοι, μια αναλαμπη και ολα γινοντε σαπια, ολοι ειναι
βρωμιαρηδες, σιχαμεροι, κακοι και μαυροι, ετσι απλα χωρις λογο, σου μιλανε και πεθαινεις απο μισος, ετσι απλα επειδη μιλησανε, σε κοιτανε που κοιτας περιεργα κι αυτο σε γεμιζει ακομα περισσοτερο μισος, θελεις ολοι να πονεσουν ασχημα, θελεις να μαυρισουν κι αυτοι οπως εσυ, γιατι ειναι ολοι ασχημοι και κακοι, υπαρχουν και νιωθεις αηδια, αναπνεουν διπλα σου και βρωμαει θανατος, θελεις να παθουν κακο γιατι ειναι ετσι οπως ειναι, κι ολα αυτα χωρις ουσιαστικο λογο, και μετα σκεφτεσαι οχι μονο αυτους αλλα και ολους τους αλλους που σε περιτριγυριζουν και μοιαζουν ολοι με φιδια, μοιαζουν ολοι με τα σκατα που βλεπεις μπροστα σου, νιωθεις οτι σου προκαλουν κακο και μετα σκεφτεσαι κι αυτους που σου χουν κανει κακο και φιδιαζεις ακομα περισσοτερο, τωρα το μισος εχει ξεχειλισει, δεν αισθανεσαι καλα, νιωθεις δυσφορια και μια αναγκη να τα γαμησεις ολα, νιωθεις οτι αρχιζει και γυρναει η βιδα, γιατι ειναι κι αυτοι κακοι, γιατι ειναι ολοι κακοι και βαναυσοι, και θα σου κανουν πουστια απο κει που δεν το περιμενεις, ας δειχνουν οτι ειναι δικοι σου, εκεινη την ωρα ειναι κι αυτοι απο τα μουνια που θα σε ποδοπατησουν, κι ας τους αγαπας φαινομενικα, κι ας σε αγαπανε φαινομενικα, δειχνουν ολοι κακοι και δολιοι. Βρωμια αισθανεσαι να απλωνεται πανω σου και αηδια και μισος και μια αναγκη να μην ξαναακουμπησεις κανεναν γιατι ειναι ολοι βρωμικοι, και η αμαρτια πιανει τρελα μεγεθη, μεγεθη που σε κανουν να μην εισαι αυτος που εισαι, να αρρωσταινεις λεπτο με το λεπτο και να νιωθεις οτι οπου ναναι θα εκραγεις και θα τους παρασυρεις στο θανατο που σε παρασερνουν αυτοι για καιρο τωρα.
Ολοι ειναι καθικια, κακοι, μοχθηροι και θελουν το κακο σου.
...για καποια ωρα...

Flesh, and the power it holds...

Trying to figure out.
Always was...
He stands still, always trying..
He stands cold, always dreaming..
He stands fool, always giving
He tried to figure out...

His inner thoughts,
about them,
they're using him..
they're extracting him..
they're pointing at his head..
He tried to figure out...

Suffering,
..of blood and of hatred made,
..of flesh and of weakness carved..
...and kneeling again...

Shrouded in bitterness,
standing still again,
loneliness is all that he wants.
Failure is his path to understand..
..and flowing again...

In a moment of clarity..
he seems to realize..
his final fantasy..
his era of redemption..
his personal nemesis, the begginning of his everything..
the status of the forsaken..
..and the meaning of despair - lamentation.

Souls wide open,
he can see,
he can feel, taste, love...
it is his moment of supremacy...
upon everyone..

...and that hand made of flesh grabs him again..
teaching him again...
..to try..to dream..and to give.
He stands still, always trying..
He stands cold, always dreaming..
He stands fool, always giving
He tried to figure out...